آرامش خدایی

از دیگر عوامل ارامش ،شکر نعمت نمودن می باشد.یکی از وظایف لازم در بندگی،شکر نعمت های آشکار ونهان خداست.که هر کس به اندازه توان باید به آن بپردازد،هر چند که هیچ کس از عهده شکراو بر نمی آید و نهایت شکر اظهار ناتوانی از شکر است.تادر قلب بنده این حقیقت که “جز خدا چیزی در وجود موثر نیست"نقش نبندد،نمی تواند آن گونه که بایدشکر خدا رابه جا آورد.

در حدیثی از امام صادق علیه السلام فرمودند :گاهی یکی از شما آبی می نوشد و خدا بهشت را بر او واجب می کند ، به این صورت که ظرف آب راب دهان نزدیک می کندوبسم الله می گوید،آب می نوشدوظرف آب راعقب می کشد،با آن که مایل است،خدا راحمد می کندودوباره می نوشد وخدا را حمد می کند، سپس باز هم می نوشد وخدا را حمد می کند، خدا هم بهشت را بر او واجب می کند ."کافی ج 2 ص 96 “

حمد خدا برابر با شکر است.به فرموده امام صادق :"علیه السلام"شکر هر نعمتی هر چند بزرگ باشد ،آن است که آن را حمد کنی.نیز فرموده است :شکر نعمت،پرهیز از حرام هاست وتمام شکر آن است که کسی بگوید :"الحمدلله رب العالمین"پس تعلقات وتوجهات به دنیا که باعث شود  نعمت و ولی نعمت فراموش شود ، کفران نعمت اوست .

“برگرفته از چهل حدیث امام خمینی رحمه الله علیه”