توبه ،بزرگترین جلوه پروردگار.
یکی از شرایط توبه ،گفتن ذکر استغفار است. امام صادق علیه السلام فرمودند : هر گاه بنده فراوان استغفار کند ،نامه عملش در حالی بالا میرود که می در خشد …. کافی ، جلد 2،ص 504 لازم است شخص توبه کننده به مقام غفاریت خدا پناه ببردو حالت استغفار به دست آوردو ازآن ذات مقدس با زبان و حال و آشکاراونهان بخواهد که عیب پوشی کند وتبعات گناهان رابپوشاند . مقام غفاریت وستاریت خدا اقتضا می کند که عیب پوشی کندوتبعات گناهان را بپوشاند . او همه موجودات و فرشتگان وثبت کنندگان جرائم ،ومکان وزمان واعضاوجوارح گناه کار رااز گناه محجوب می کندو (به همه این جوارح فراموشی می دهد)واز یاد همه این ها می برد،و ممکن است به اعضا و جوارح وزمین ومکان وحی کندکه گناهان را کتمان کنند ،یا فرمان دهد شهادت ندهند. همچنان که مقام ستاریت او اقتضا کرده که الان که دراین عالم هستیم،اعضای ما و زمان و مکان بر اعمال ماشهادت نمی دهند و کرده های ما را مستور می دارند،اگر توبه خالص کنیم،در عوالم دیگرهم اعمال ما را مستور می دارندیا از اعمال ما به کلی محجوب می شوند. تا انسان تائب پیش احدی سرافکنده وخجلت زده نباشد.(پس عزیزهرچه زودتر با عزمی جزم راراد0 ای محکم نگذاریم فرصت توبه از دست برود.) برگرفته هز جهل حدیث امام رحمه الله علیه